Sykkelferie - Holiday by bike

A holiday trip to Italy is between my favorites. This year I also was happy to travel by bike. Veneto and Emilia-Romagna are regions where it's easy to scroll around by bike, but of course it's necessary to have a plan in beforehand. You need to find roads suitable for holiday cycling combined with places to stay during the night nearby main attractions.

Another distance suitable for cycling is by the Brenta channel between Venice and Padova. From Zattere, Venice, you can go by boat to Camping Fusina, where it's possible to rent bicycles. From the Camp site you can cycle the road along the channel for several hours through small towns like Dolo up to Padova and back. Don't forget to look at Giotto's paintings in The Scrovegni Chapel.

During the trip you will see yachts crowded by tourists sailing through the channel and also some small groups paddle kayak. Several places there ar locks where cyclists can cross the channel.

The sun is burning, but it's easy to fin refreshments under the way. There are coffee bars along the road, but to be certain you should also bring your own bottle of water.

Back on the beach we bring our rented bicycles down to the water to be assured that noone tries to steal them during our bath. Here is the beach Venice Lido.

I use to notice how traffic is handled for cyclists in the cities. In Ravenna many streets were covered with white ceramic tiles in the middle to show the cyclist area. A lot of pedestrians in the streets seemed to accept that the white area was preferred as cyclist traffic area.

Other travels this year: look here.

September 2007
Elbe radweg er ei samanhengande skilta sykkelrute frå Nordsjøen og sørover i Tyskland langs Elben via byar som Hamburg og Dresden til Tsjekkia om du vil. I den søndre delen går sykkelvegen gjennom Sächsische Schweitz, eit område som står på UNESCO si verdsarvliste. I ein del av dalføret mellom Pirna og Bad Schandau er ein omgitt av reine eventyrlandskap som dette:
Her er ingen motorvegar som forstyrrar miljøet langs elva, men eit jernbanespor som av og til kan vera ein barriere. Sykkelvegen er ganske flat, nokre stader er den tilkomstveg til bustader og små turistverksemder o.a. langs elva. Humpar som skal redusera farten er laga på denne måten.

Med jamne mellomrom kan ein ta ferja over elva og ta sykkelen med over. Mange tursyklistar nyttar seg av dette tilbodet.

Det manglar heller ikkje på sykkelkafeear og liknande tilbod for sykkelvegfarande. På ein liten uterestaurant langs elva eg det godt å slå seg ned og bestilla ein Radler. Det er eit salgs lettøl, ei blanding av mineralvatn og øl. Prisen er 2 Euro for 0,4 l. Her bestiller også ein kar på rulleskyøter sine forfriskningar.

På elva går det cruisefartøy som held omlag sama fart som syklistane. Her skal ei gruppe gå om bord i elvebåten i byen Pirna.

Deutsche Bahn leiger ut syklar og har spesialvogner som tek med syklistar på strekninga. Sykkelvognene har plass til mange syklistar. Langs veggene er det klappsete. Svært praktisk dersom du er nøgd etter å ha sykla ein retning og ønskjer transport attende til utgangspunktet.

Paris har mange breie gater, og her er det plass til å sykla. Sykkelkartet ser lovande ut. På ein del av dei store boulevardane, langs kanalar og ved Seinen er tilhøva lagt tilrette. Bussgater er ofte skilta for sykling, men her kjennest det mindre trygt når ein er usikker på trafikkulturen i byen. Her er litt av sykkelkartet.

I nærleiken av metrostasjonen Richard Lenoir får vi låna gode syklar. Så ber det ut i sykkelfeltet nedover boulevarden for å sjå meir av byen. Til Place de la Bastille går det greit, men rundt plassen og må vi opp på fortauet. Vidare langs kanalen fram til Seinen er sykkelvegen opptatt av salgsboder. Kven har gitt dei lov til å disponera sykkeltraseen på denne måten? Ved Quai de la Rapée blir vi sett på prøve når gata må kryssast på skrå når syklistane får grønt, men det går fint.Oppmerkinga i gata er god, og nokre stader er sykkelfeltet skilt frå køyrebana med kantstein. I mange av gatekrysa er det også lett å ta seg fram når ein ser på oppmerkinga. Det tek ikkje lang tid før vi har sett fleire monumentale plassar og gatemiljø på denne sida av byen. Fleire av bruene er fine å sykla på, som til dømes Pont de Gaulle.

Eit stykke langs Seinen får vi fin kontakt med elva. Her er det også plass til ein liten pause på ein benk i sola. Langs det prestisjetunge Bibliotheque Nationale de France Francois Mitterrand ! har sykkelvegen verkeleg fått prioritet, gata heiter Avenue de France, men kvar er syklistane?

Etter nokre timar er hovudinntrykket på sykkelen det same som av byen elles: Storslått, ofte romsleg og innbydande med fine detaljar, men også litt uventa, tilfeldig og ikkje alltid heilt gjennomført.

Går det an å sykla i Roma? I parken Villa Borghese er det greit å leiga ein sykkel for nokre timar. Sjølv om det finst ein del å sjå i parken (som restar av Tempio di Antonino e Faustina), er sykkelen nyttig for å sjå meir av alt det byen har å by på.

Roma hart fått sitt sykkelkart, men det er nokså grovmaska, og tilbodet av sykkelvegar er heller magert. Langs Tiber (Tevere) er det malt eit par kvite striper i den gamle trekkvegen langs elvekanten. Ikkje særleg kostbart tiltak, men nok til at eit stykke langs vestsida av elva gjennom sentrum kan reknast som sykkelveg (percorsi ciclabili). Via Appia Antica er innanfor rekkevidde, men den sjølvsagt steinsett og ikkje laga for syklistar. Forum Romanum kan ein berre sjå heilt bort frå.

Det tek ikkje lang tid før eg er passerer under Englebrua framfor Castel Sant Angelo (Hadrians tempel). Diverre er det er uråd å sjå noko av byen nede ved elva på grunn av ein minst 6 m høg mur opp til gatenivået. Ei trapp fører opp til gata ovanfor, og her er utsikta framifrå. Å sykla her er ikkje lett. Eit fortau kan nyttast så lenge det er lite folk ute. Men like til venstre ligg gata som fører inn til Petersplassen, Vatikanet og straumen av folk som skal dit.

Når sykkelen er levert, vert det beina som må trø til. Og dei høver nok best etter kvart som å vitja dei mange kyrkjene vekkjer større interesse.

Med 16 mill. innbyggjarar på eit lite landareal, dels under havnivå, er Nederland eit av verdas tettast befolka land (450 innbyggjarar pr. km2).

Almere.
Denne byen har oppstått på tørrlagt havbotn i Flevoland. Etter 25 år har folketalet nådd 180.000. Sykkelen har sin sjølvsagte plass i byen. Her er eit typisk sykkelstativ like ved jernbanestasjonen, ein halv times reise utanfor Amsterdam. Humphrey Bogartstraat, kunne dette vore ein stad å bu? I dette området er det utruleg mange gatenamn frå kunst- og filmverda og tendensar til festleg arkitektur. At byen er ganske fersk er lett å sjå, og det må vera ei utfordring å unngå at utbygginga vert for einsformig og kjedeleg. For nordmenn kan den flate byen vera eit interessant alternativ, i alle fall for eit kortvarig besøk.

Randstadt Holland
Landet, som for det meste består av byar, kanalar og intensivt landbruk er kjent for å ha sterk nasjonal, statleg styring av areal- og transportpolitikken. Mykje av byveksten har vore konsentrert til eit bybelte: Utrecht, Amsterdam, Haarlem, Schipool Airport, den Haag, Rotterdam og mindre byar som Leiden og Delft. Den nye "National Spatial Strategy", som er basert på ein "governance modell", har gitt regionalt og lokalt nivå og private initiativ større ansvar for gjennomføra planprosjekt enn tidlegare, "development planning".

den Haag ('s-Gravenhage)
Statlege verksemder legg vekt på optimal lokalisering ved trafikknutepunkt og bruk av miljøvennleg energi i bygningane. Offentlege rom skal vera møteplassar av høg kvalitet (The station as a gateway to the city) . Særleg tydeleg er dette i sentrum av den Haag. Trikken går til og med gjennom 2.etg i Bustad-, planleggings- og miljøverndepartementet (Staat voor ruimte, wonen, milieu en rijksgebouwen). Link.

Rotterdam
Å redusera transportbehovet er eit viktig mål. For å unngå bilkaos har det vore satsa på konsentrasjon og fortetting av sentrale bydelar, gjerne med høghus plassert på stader god kollektivdekning. Her finst også døme på utbygging i sjøfronten.

Kommunen sitt informasjonssenter ligg i hovudgata og har lang opningstid. På bymodellen er det plassert inn kjende byggverk frå andre stader i verda som utgangspunkt for diskusjon av høghusutbygging.

Leiden.
Dei gamle vindmøllene står igjen som landemerke her og der, men i dag berre som kulturminne.

Frå Bergen er det lett å ta med sykkelen på båten til Danmark. Morgonen etter kan ein gå i land i Hanstholm og ta fatt på den største motbakken, som er opp frå kaien. Eg set kursen sørover langs med vestkysten. Her er ikkje sykkelveg, men lite trafikk på denne tida av døgnet. Etter ei kort stund ser landskapet slik ut:


Nokre kilometer seinare skimtar eg den vesle fiskarlandsbyen Klitmøller. Dit er det høveleg langt å sykla før frukost. Her finst eit konditori med utandørs terasse, og ved snuplassen lenger ute mot sjøen ligg ein liten fiskebutikk som serverer silderettar og andre delikatesser frå havet. Her har det tradisjonelle fiskarlaget sine sjøhus. Fargerike båtar ligg bortover på stranda. Ja, dette er utlandet, altså er eg på ferie.

"Jeg er havren, jeg har bjeller på - mer enn tyve har jeg på hvert strå" står det i songen. På sykkel langs vegen er det freistande å sjå etter om det stemmer. Og hvis det ikkje er havre, så er det kanskje bygg, og då er spørsmålet: to, fire eller seks raders bygg? Eller er det raps eller ryps, råstoff til matolje eller biobrensel? Og i kva mønster ligg halmballane? Lukta langs vegane er eit kapittel for seg, grisefarmar er ikkje av dei mest attraktive.

Inne i småbyen Thisted vert syklane parkert for ei stund. Det skal bli godt med ein velfortent lunsj - på ein fortauskafe, om det ikkje var for denne idiotisk, plagsomme vepsen. Stamkafeen er "Vores cafe". Det er lenge til båten går.

Men vil du oppleva korleis sykkelen blir prioritert som transportmiddel, så dra til:

Sykkelbyen Odense

Til Odense kjem eg med tog og trillekoffert. Her skal eg leiga sykkel for å sjå meg litt omkring. Førsteintrykket på stasjonen er imponerande. Her er eg komen til ein verkeleg sykkelby. Heilt problemfritt er det likevel ikkje. På internett sida står det mellom anna: "Odense Cykelby har ansat en mand til at rydde op i byens cykelstativer. Overalt står efterladte cykler, som fylder op i stativerne. "

Ved nærare ettersyn finn eg fleire parkerte syklar i underjordiske garasjeanlegg like ved stasjonen. Syklane er parkert i toetasjes stativ med lås. Her er det tilsyn og tilgjenge heile døgnet. Kan vi ein gong få anlegg som dette i Bergen?

Etter å ha lånt sykkel går turen til møtestaden "Munkestuen" og "Den gamle kro". Litt praktisk informasjom om kva ein skal sjå etter når ein syklar rundt i denne byen kan vera greit å få med seg. Trillekofferten er ein praktisk tilhengjar til sykkelen.

Odense kommune har prøvd ut utruleg mange tiltak for å auka bruken av sykkelen som transportmiddel. Byen er blitt ein sykkelseminarby som tek i mot interesserte fagfolk, som vil sjå og høyra om det som er gjort - og få betalt av avbeidsgjevaren sin. Hotell og kro-næringa har gode inntekter av dette. Litt ferie for dei tilreisande er det og. Kommunen må stilla med lærekrefter og guidar.
Den kommunale guiden understrekar at sykkelen kan brukast av alle til alle slags formål her i byen. Sykkelen er ikkje berre for dei som driv sport. Sjølv er ho lett å kjenna på fottøyet.


Mange firma har eigne syklar til sine tilsette. Den kommunale heimehjelpstenesta, politiet, sjukehuset, og andre store arbeidsplassar har eigne sykkelordningar.

Og her kjem posten - på sykkel. Postmannen parkerer på fortauet og forsvinn inn i oppgangen. Eg nyttar høvet til å beundra sykkelvidunderet han brukar i jobben sin. Kanskje ikkje så rart at sykkelen må ha støttehjul.

I gatemiljøet inne i Odense er sykkelfelta blå. Hvis du er i det blå feltet skal du vera rimeleg trygg for biltrafikken. Men det viktigaste er kanskje at syklistane er så mange at vi vert synlege som gruppe i trafikken. For oss gjester er det litt uvant å sykla saman i grupper og måtte ta omsyn til alle dei andre syklistane som er ute i gatene.

Inne i sentrum vert talet på syklistar målt kvar dag. Her vert det stadig sett nye rekordar. Eg tek eit par ekstra rundar for å få bekrefta at det talet som står i displayet vert større. Motivasjon, konkurransar og kampanjar er ein vesentleg del av sykkelsatsinga i Odense, sjølv om det også er aktuelt å gjennomføra fleire fysiske tiltak.

I nokre hovudgater er det etablert grøn bølje, mest for dei som syklar til jobben og som vil halda janmt høg fart. Dette må prøvast - og det virkar. Hald passeleg fart slik det står på skiltet- altså 22 km/t. Så går det som ein draum gjennom alle lyskryss utan å måtte stoppa på raudt.

Dra til Danmark og Odense med sykkel. http://www.cykelby.dk/index.asp

Kysten av Belgia har breie strender med god plass til feriefolk. Her er det også fint å sykla, sjølv om det av og til kan vera ein generande vind. Bilar er det mindre plass til. Langs kysten må folk heller ta kysttrikken, de Kusttram, som har avgang kvart 10. minutt.


Denne trikkelinja er nesten 70 km lang og er grei å reisa med dersom ein vil oppleva fleire av byane langs kysten frå de Panne i sør til Knokke i nord. Fleire stader er det tilrettelagt for Park & Bike for å unngå store bilkøar langs den attraktive kyststripa.

På det meste av kyststrekninga er "strandgata" bilfri og vert nytta til mange slags aktivitetar der det er bygningar på innsida. Andre stader er strandgata ein roleg spaser- og sykkelveg langs stranda. Eit par verna sanddyner og hamneområde gjer at sykkelvegen på sjøsida ikkje er heilt samanhengande, men her er rikeleg plass. I det siste er det også sett opp fleire monumentale kunstverk som gjer kvart område større identitet. I Koksijde står denne spektakulære tårnplattforma "Acqua Scivolo" (av Anne og Patrick Poirie).

Dei nasjonale hovudvegane har ofte sykkelfelt med raud asfalt, som her nær grensa til Nederland. Grensa melom Belgia og Nederland er ikkje synleg verken på skilt eller i terrenget, men du får melding om nytt telenett på mobilen.Parkerte syklar ved jernbanestasjonar er eit interessant syn for oss som til dagleg berre ser eit fåtal syklar ved Arna stasjon. Ved stasjonen i Leuven er det ikkje lett å finna att sin eigen sykkel dersom du ikkje har notert kvar den står.

Etter ein lett sykkeltur på bilfrie vegar og langs kanalar i området nær Kempense Meren / Mol er det kjekt å kunne ta pause på ein ekte Fietskafe (sykkelkafe).

Tips: Prøv Sunparks.

Frå Düsseldorf - Duisburg til Essen og Dortmund.

Ruhr-området i Tyskland (das Ruhrgebiet) er kjent for å ha hatt mykje kol- og stålindustri fordelt på fleire industribyar som ligg i ei klynge ved Rhinen og sideelvane Ruhr og Emscher. Gjennom eit storstilt omstillingsprosjekt langs Emscherkanalen er mykje av denne tungindustrien erstatta av andre verksemder eller gjort om til parkar og friområde for innbyggjarane. Meir om prosjektet her. Det er etablert fine sykkelvegar langs kanalen og eigne sykkelvegbruer som her i Oberhausen. Biletet viser utsikten frå toppen av Das Gasometer, ein tank for oppbevaring av kolgass, som no er eit industriminne.

I Emscher Landschaftspark prosjektet, som går fram til år 2010, vert det lagt vekt på å synleggjera den gamle industrikulturen gjennom ny bruk av områda, til dømes som parkanlegg. I Essen ligg det store smelteverket Zollverein, som står på UNESCO si liste over kulturminne. Smelteomnar i fleire hundre meter lange rekkjer og gedigne røyrkonstruksjonar står der slik dei var i bruk inntil ein gong på 1980-talet. No er dette museumsområde, og det er det ein fordel å ha sykkel når ein skal sjå på anlegget.

Dei store slagghaugane frå gruveindustrien er blitt varige minnesmerke som ein legg merke til fleire stader i det elles flate landskapet. Nokre av slagghaugane har grodd til med skog. Andre er utsiktspunkt og landemerke som ein gjerne går eller syklar opp til. På veg til toppen kan turen gjerast lengre dersom ein vel den nesten flate ringvegen som er lagt i spiral oppover i det nyskapte friluftsområdet. Eit avgrensa skogsområde kjennest langt større når turen vert lagt opp på denne måten. Her er området Hoppenbruck.

Som ei understreking av historia og som symbol for omstillinga som skjer, er det plassert monumentale kunstverk på toppen av dei store slagghaugane. Den amerikanske kunstnaren Richard Serra har forma det 15 m høge landemerket /kunstverket på toppen av den store slagghaugen Schurenbachhalde i Essen-Altenessen.

Mange av heistårna til gruvesjaktene er andre godt synlege kjenneteikn når ein skal finna fram til dei historik kjende gruve- og industrianlegga. Eit av landemerke er Der Tetraeder, av arkitekt professor Wolfgang Christ. Dette er ei 58 m høg utsiktsplattform, forma som ein trekanta pyramide, som ligg på toppen av ein 65 m høg slagghaug i Bottrop. Ikkje langt unna er det bygd ein innandørs skibakke nedover i skråningen.

Fleire stader er sykkelvegenettet bygd på nedlagde jernbane-industrispor. Men det finst og nykonstruerte sykkelbruer, som denne elegante s-forma brukonstruksjonen i nærleiken av den ombygde industribygningen "Jahrhunderthalle", som no er blitt konsert- og festivalområde i byen Bochum.

Dei beste sykkelvegane ligg i utkanten av dei mest tettbygde byområda, gjerne i tilknyting til parkar og idrettsanlegg. Sykkelvegane er merka med eigne skilt der nokre av vegane har gjennomgåande namn som Emscher Park Radweg mellom Duisburg og Dortmund.
Langs med Rhinen, i Dusseldorf, vert elvebredden nytta til mange aktivitetar: skirenn på tilkøyrt snø om vinteren, til rekreasjonsområde, til tumleplass for sykling, skateboard og til område for bubilcamping.

I denne delen av Tyskland er det lett å leiga seg ein sykkel. Sykkelutleige finst på dei fleste jernbanestasjonane. Mange av kommunane arbeider for å tilretteleggja for auka bruk av sykkel for å redusera trafikkproblem, stimulera til fysisk aktivitet og gje folk lettare tilgjenge til kultur- og parkanlegg. Turen kan planleggjast på internett: http://www.radroutenplaner.nrw.de/